İnsan parvovirus B19 (HPV-B19) enfeksiyonu geçiren kişilerin çoğu asemptomatik kalmalarına rağmen; bazı klinik durumlar bu virüsle ilişkilendirilmiştir. HPV-B19 enfeksiyonu sağlıklı çocuklarda eritema enfeksiyozuma, kronik hemolitik anemili hastalarda aplastik krize ve immünyetmezliği olanlarda kronik saf eritrositer aplaziye yol açabilir. HPV-B19 enfeksiyonunun sıklığı ve klinik önemi değişik malignitelerde ve sitopenik durumlarda araştırılmaya devam edilmektedir. Bu yazıda, ağır demir eksikliği nedeniyle bize başvurmuş ve sonrasında lösemi teşhisi konulan 5 aylık bir kız çocuğunu sunmaktayız. Hastanın gelişteki fizik muayenesinde solukluk ve hepatosplenomegalisi vardı. Laboratuar değerlendirmesinde; hemoglobin: 5,5 g/dL (MCV: 73 fL), lökosit: 12,200/mm³; trombosit: 266,800/mm³ ve retikülosit: %0,9 idi. Serum demiri azalmış, demir bağlama kapasitesi artmış ve ferritin düşüktü. Periferik yayma hipokromi ve mikrositozla beraber monositoz varlığını gösterdi. Rutin biokimya ve elektrolit değerleri normaldi. Hastanın persistan anemi ve hepatosplenomegalisi incelenirken; serum anti-HPV-B19 IgM pozitif saptandı, sonrasında negatifleşti ve spesifik immünoglobülin G titresi arttı. Yatışının 27. gününde, transfüzyona rağmen hemoglobin ve trombosit değerleri düşük olarak devam etmesine rağmen, lökosit sayısı 160,000/mm³’e kadar arttı. Sonrasında yapılan kemik iliği aspirasyonu akut Miyelomonositik lösemi bulgularını ortaya koydu. Bu hastadan dolayı, lösemilerde HPV-B19 enfeksiyonunun rolünü yazımızda tartışmak istiyoruz. HPV-B19’un lösemileri taklit eden bir ajan mı yoksa tetikleyen bir faktör mü olduğu halen bilinmemektedir. Ayrıca ileride geliştirilmesi muhtemel bir aşı tedavisinin de özellikle olgumuz gibi hastalarda lösemiyi önlemek için kullanılabileceğini düşünmekteyiz. (JAREM 2013; 3: 119-22)

Anahtar Kelimeler: Lösemi, human parvovirus-B19, aplastik kriz, eritema enfeksiyozum, anemi