ÖZET
Bu çalışmada 2/0 V-Loc çapalı dikiş ile yapılan ex-vivo domuz aşil tendon onarımını, maksimum çekme dayanımı (UTS) ve sertlik yönünden 3/0 konvansiyonel monofilament dikişle karşılaştırmayı amaçladık.
On altı domuz aşil tendonu ortadan kesildikten sonra randomize edilerek iki ayrı gruba ayrıldı. Birinci grupta 2/0 V-Loc çapalı dikiş kullanılarak modifiye 4’lü Kessler sütur yöntemi ile düğüm bağlanmaksızın tamir uygulandı. İkinci grupta 3/0 konvansiyonel monofilament polipropilen dikişle yine aynı yöntemle tamir uygulandı, ancak farklı olarak dikişleri sabitlemek için düğüm bağlandı. Tüm örnekler mekanik bir test cihazı ile çekme testine tabi tutuldu ve UTS’leri ve sertlikleri ölçüldü. Ayrıca tüm örneklerin yetmezliğe gitme şekilleri not edildi. Gruplar arasındaki farklar Mann-Whitney U testi ile analiz edildi.
Grup 1’de beş tendon dikiş materyalinin tendondan sıyrılması sonucu, üç örnek dikiş kopması sonucunda yetmezliğe gitti. Grup 2’de iki örnek sıyrılma, altı örnek dikiş kopması sonucu yetmezliğe gitti. Grup 1’de örneklerin ortanca UTS 85,96 N bulunurken, bu değer grup 2’de 64,29 N olarak bulundu. Örneklerin ortanca sertlik değerleri grup 1 için 5,67 N/mm ve grup 2 için 4,53 N/mm olarak bulundu. Her iki değişkene ait değerlerin istatistiki analizi sonucunda gruplar arası bir fark olmadığı gözlendi. (p=0,17 and p=0,56).
Bu çalışmada 4’lü Kessler sütur yöntemiyle düğüm bağlanmadan uygulanan 2/0 çapalı tendon dikişiyle, konvansiyonel yöntemle 3/0 monofilament polipropilen kullanılarak uygulanan dikiş arasında biyomekanik yönden fark bulamadık.
