Amaç:

Epilepsili çocukların çoklu antiepileptik ilaç kullanılmasına rağmen nöbet kontrolü sağlanamayan kısmı dirençli epilepsi grubunu oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı epilepsili hastalarda direnç gelişimi açısından risk faktörü olabileceğini düşündüğümüz ilk nöbet tipi ve nöbetlerin çeşitliliği ile direnç gelişimi arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.

Yöntemler:

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Nöroloji Polikliniğinde epilepsi tanısı almış, en az iki yıldır izlemde olan 01.01.2009- 31.12.2012 tarihleri arasında takip edilen hastaların dosyaları geriye yönelik incelenerek veriler elde edildi.

Bulgular:

Vakaların 120’si kız (%49), 125’i erkek (%51) çocuktan oluşmaktaydı. Yaş aralığı 1 ile 18 yaş arasında değişmekte olup median değer 8,3 (1-18) yaş olarak bulundu. Dirençli epilepsi tanı kriterlerine uyan 245 hastadan 120’si iyi kontrollü grup olarak bulundu. Dirençli epilepsili hastalarda ilk nöbet tipi ve nöbetlerin çeşitliliği açısından bu iki grup hastanın bulguları karşılaştırıldı. En fazla görülen nöbet tipi dirençli grupta myoklonik vasıflı nöbet (%25,6) iken, iyi kontrollü grupta fokal başlangıçlı jeneralize nöbet (%34,2) olarak bulundu. Her iki grup arasında nöbet tipi istatiksel olarak anlamlı fark bulundu (p=0,001). Nöbet çeşitliliği açısından bakıldığında üç ve daha fazla çeşitte nöbet geçiren hastaların dirençli grupta daha fazla (%60,7) olduğu görüldü ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05).

Sonuç:

Bu çalışmada ilk nöbet tipi ve nöbet çeşitliliğinin epilepsili hastalarda direnç gelişimi açısından önemli risk faktörleri olduğunu saptadık.

Anahtar Kelimeler: Epilepsi, dirençli epilepsi, çocuk, nöbet tipi