Amaç:

Bu çalışmada, yüksek düzeyde fenolik bileşik ve antioksidan etkinliğe sahip olduğu bilinen Prunus laurocerasus meyve özütünün (PLE), doxorubicin (DXR) tarafından indüklenen kardiyotoksisite üzerindeki etkileri incelenmiştir.

Yöntemler:

Erkek Sprague-Dawley sıçanlar rastgele olarak kontrol, DXR, PLE500+DXR ve PLE1000+DXR gruplarına ayrıldı (n=6). PLE500+DXR (500 mg/ kg) ve PLE1000+DXR (1000 mg/kg) gruplarındaki hayvanlara oral olarak iki hafta boyunca PLE uygulaması yapıldı. DXR, PLE500+DXR ve PLE1000+DXR gruplarında, feda edilmeden 2 gün önce DXR enjeksiyonu yapıldı (15 mg/kg, intraperitoneal). Çalışma süresi sonunda serum troponin I düzeyleri, miyokardial superoksit dismutaz (SOD) ve katalaz (CAT) aktiviteleri ile malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH), glukozla düzenlenen protein (GRP)78 ve pro-kaspaz 12 düzeyleri ölçüldü.

Bulgular:

DXR grubunda serum troponin I konsantrasyonu önemli olarak arttı (p<0,001), PLE tedavisi ise DXR kaynaklı bu artışı önemli ölçüde azalttı (PLE500+DXR ve PLE1000+DXR gruplarında sırasıyla p<0,001 ve p<0,05). DXR kaynaklı miyokardial MDA artışı (p<0,001) PLE500+DXR (p<0,001) ve PLE1000+DXR (p<0,001) gruplarında önemli ölçüde azaldı. Ancak, PLE tedavisi DXR kaynaklı değişiklikleri, örneğin GSH tükenmesi (p<0,001), azalmış CAT (p<0,001) ve SOD (p<0,001) aktivitesi, artmış GRP78 (p<0,01) ve azalmış pro-kaspaz 12 (p<0,001) düzeylerini önemli ölçüde etkilemedi.

Sonuç:

Elde edilen sonuçlar, PLE ön tedavisinin DXR tarafından indüklenen kardiyak hasarı azalttığını, ancak tamamen önlemediğini göstermektedir. PLE tedavisinin kısmi koruyucu etkisinde, oksidatif stres azalışının rol oynadığı görünse de endoplazmik retikulum stresinin rolü olmadığı anlaşılmaktadır. PLE tedavisinin temelinde yatan etki mekanizmalarını anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler: MDA, GSH, CAT, SOD, GRP78, pro-kaspaz 12, troponin