Tip-1 Diabetes Mellitus Tanılı Çocuk ve Adölesan Olgularda Başvuru 25-hidroksivitamin D Düzeyleri ve Klinik, Laboratuvar, İzlem Verileri ile İlişkisi
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
P: 143-148
Ağustos 2021

Tip-1 Diabetes Mellitus Tanılı Çocuk ve Adölesan Olgularda Başvuru 25-hidroksivitamin D Düzeyleri ve Klinik, Laboratuvar, İzlem Verileri ile İlişkisi

J Acad Res Med 2021;11(2):143-148
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
Alındığı Tarih: 12.11.2020
Kabul Tarihi: 02.03.2021
Yayın Tarihi: 27.08.2021
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Amaç:

Çalışmamızda tip-1 diabetes mellituslu çocuk ve adölesan olgularımızın başvuru anındaki 25-hidroksivitamin D [25(OH)D] düzeyinin klinik, laboratuvar ve takip verileri ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler:

Çalışmaya, kliniğimizde 2009 ve 2015 yılları arasında tip-1 diabetes mellitus tanısı almış takip verileri mevcut hastalar dahil edildi. Başvuru, özgeçmiş/aile öyküsü ve klinik, laboratuvar ve takip verileri ile ilgili sonuçlar için hasta dosyalarını taradık. Ek olarak, tüm veriler 25(OH)D yeterlilik/yetersizlik/eksikliği için eşik değerler bağlamında değerlendirildi.

Bulgular:

Ortalama yaş 8,62±14,19 yıldı. Hastaların %53,9’unda tip-1 diabetes mellitus tanısı diyabetik ketoasidoz ile konmuştur. Tanı anında ortalama 25(OH)D düzeyi 18,90±11,07 ng/mL idi. D vitamini eksikliği olan grupta ketozis/diyabetik ketoasidozun rezolüsyonu ile subkütan insülin tedavisine kadar geçen ortalama süre anlamlı olarak daha uzundu (p=0,020). Orta ve şiddetli diyabetik ketoasidoz tanısı alan hastalarda ortalama 25(OH)D düzeyleri daha düşüktü (p=0,020). Ek olarak, taburcu edilirken ortalama 25(OH)D düzeyi 10-20 ng/mL olan hastalarda insülin dozları anlamlı olarak daha düşüktü (p=0,039). Takip döneminde D vitamini grupları ile HbA1c ve insülin dozları arasında anlamlı bir ilişki yoktu.

Sonuç:

Bu araştırma klinik, laboratuvar ve takip verilerinin yanı sıra özellikle 2. ayda (±1) balayı durumunu değerlendiren pilot bir çalışmadır. Çalışmamızda 25(OH)D düzeyinin tanı anında klinik özellikleri etkilediğini, ancak takip sırasında etkilemediğini bulduk.

References

1
Atkinson MA, Maclaren NK. The pathogenesis of insulin-dependent diabetes mellitus. N Engl J Med 1994; 331: 1428-36.
2
Dahlquist GG, Patterson C, Soltesz G. Perinatal risk factors for childhood type 1 diabetes in Europe. The EURODIAB Substudy 2 Study Group. Diabetes Care 1999; 22: 1698-702.
3
Zella JB, DeLuca HF. Vitamin D and autoimmune diabetes. J Cell Biochem 2003; 88: 216-22.
4
Gregori S, Giarratana N, Smiroldo S, Uskovic M, Adorini L. A 1alpha 25 dihydroxyvitamin D (3) analog enhances regulatory T-cells and arrests autoimmune diabetes in NOD mice. Diabetes 2002; 51: 1367-74.
5
Dunger DB, Sperling MA, Acerini CL, Bohn DJ, Daneman D, Danne TPA, et al. ESPE/LWPES consensus statement on diabetic ketoacidosis in children and adolescents. Arch Dis Child 2004; 89: 188-94.
6
Chase HP, Garg SK, Jelley DH. Diabetic ketoacidosis in children and the role of outpatient management. Pediatr Rev 1990; 11: 297-304.
7
Rosenbauer J, Dost A, Karges B, Hungele A, Stahl A, Bächle C, et al. Improved metabolic control in children and adolescents with type 1 diabetes. Diabetes Care 2012; 35: 80-6.
8
Abacı A, Böber E, Büyükgebiz A. Type 1 diabetes. Current Pediatrics 2007; 5: 1-10.
9
Holick MF, Binkley NC, Bischoff-Ferrari HA, Gordon CM, Hanley DA, Heaney RP, et al. Evaluation, treatment, and prevention of vitamin D deficiency: an Endocrine Society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab 2011; 96: 1911-30.
10
Holick MF. Vitamin D: extraskeletal health. Rheum Dis Clin North Am 2012; 38:141-60.
11
Zerwekh JE. The measurement of vitamin D: analytical aspects. Ann Clin Biochem 2004; 41: 272-81.
12
Pozzilli P, Manfrini S, Crinò A, Picardi A, Leomanni C, Cherubini V, et al. Low levels of 25-hydroxyvitamin D3 and 1,25-dihydroxyvitamin D3 in patients with newly diagnosed type 1 diabetes. Horm Metab Res 2005; 37: 680-3.
13
Littorin B, Blom P, Schölin A, Arnqvist HJ, Blohmé G, Bolinder J, et al. Lower levels of plasma 25-hydroxyvitamin D among young adults at diagnosis of autoimmune type 1 diabetes compared with control subjects: results from the nationwide Diabetes Incidence Study in Sweden (DISS). Diabetologia 2006; 49: 2847-52.
14
Grant WB. Hypothesis--ultraviolet-B irradiance and vitamin D reduce the risk of viral infections and thus their sequelae, including autoimmune diseases and some cancers. Photochem Photobiol 2008; 84: 356-65.
15
Kraut JA, Gordon EM, Ransom JC, Horst R, Slatopolsky E, Coburn JW et al. Effect of chronic metabolic acidosis on vitamin D metabolism in humans. Kidney Int 1983; 24: 644-8.
16
Kraph R, Vetsch R, Vetsch W, Hulter HN. Chronic metabolic acidosis increases the serum concentration of 1,25-dihydroxyvitamin D in humans by stimulating its production rate. Critical role of acidosis-induced renal hypophosphatemia. J Clin Invest 1992; 90: 2456-63.
17
Franchi B, Piazza M, Sandri M, Mazzei F, Maffeis C, Boner AL. Vitamin D at the onset of type 1diabetes in Italian children. Eur J Pediatr 2014; 173: 477-82.
18
Aljabri KS, Bokhari SA, Khan MJ. Glycemic changes after vitamin D supplementation in patients with type 1 diabetes mellitus and vitamin D deficiency. Ann Saudi Med 2010; 30:454-8.
19
Svoren BM, Volkening LK, Wood JR, Laffel LM. Significant vitamin D deficiency in youth with type 1 diabetes Mellitus. J Pediatr 2009; 154: 132-4.
20
Giri D, Pintus D, Burnside G, Ghatak A, Mehta F, Paul P, et al. Treating vitamin D deficiency in children with type I diabetes could improve their glycaemic control. BMC Res Notes 2017; 10: 46.
2024 ©️ Galenos Publishing House